ترانزیت ترکیبی یا حمل‌ونقل چندوجهی به سیستمی اشاره دارد که در آن از بیش از یک شیوه حمل‌ونقل (مانند جاده‌ای، ریلی، دریایی و هوایی) برای جابجایی کالا از مبدأ به مقصد استفاده می‌شود. این روش با هدف افزایش کارایی، کاهش هزینه‌ها و بهینه‌سازی زمان حمل‌ونقل توسعه یافته است. در ترانزیت ترکیبی، کالاها معمولاً در کانتینرهای استاندارد جابجا می‌شوند که امکان انتقال سریع و آسان بین وسایل نقلیه مختلف را فراهم می‌کند.

یکی از مزایای اصلی این سیستم، کاهش تأثیرات زیست‌محیطی است؛ زیرا استفاده از حمل‌ونقل ریلی یا دریایی به جای جاده‌ای می‌تواند انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهد. علاوه بر این، ترانزیت ترکیبی می‌تواند فشار بر زیرساخت‌های جاده‌ای را کم کرده و از فرسودگی راه‌ها جلوگیری کند. این روش به‌ویژه در تجارت بین‌المللی و مسیرهای طولانی کاربرد دارد، جایی که ترکیب حمل‌ونقل دریایی و ریلی یا جاده‌ای ضروری است.

با این حال، چالش‌هایی مانند نیاز به هماهنگی دقیق بین اپراتورهای مختلف، زیرساخت‌های مناسب و مدیریت لجستیکی پیچیده نیز وجود دارد. کشورهایی مانند ایران که موقعیت جغرافیایی استراتژیکی دارند، می‌توانند از ترانزیت ترکیبی برای تبدیل شدن به هاب منطقه‌ای حمل‌ونقل استفاده کنند. برای موفقیت در این حوزه، سرمایه‌گذاری در بنادر، راه‌آهن و سیستم‌های دیجیتال مدیریت لجستیک ضروری است. در نهایت، ترانزیت ترکیبی نه تنها به اقتصاد کمک می‌کند، بلکه راهکاری پایدار برای آینده حمل‌ونقل جهانی ارائه می‌دهد.