ترانزیت زمینی کالا به جابجایی کالاها از یک نقطه به نقطه دیگر با استفاده از وسایل نقلیه زمینی مانند کامیون‌ها، تریلی‌ها و قطارها اشاره دارد. این روش معمولاً برای انتقال کالا بین کشورها یا مناطق دارای مرزهای زمینی مشترک استفاده می‌شود. ترانزیت زمینی به دلیل انعطاف‌پذیری، هزینه مناسب و دسترسی به مسیرهای متنوع، یکی از رایج‌ترین روش‌های حمل‌ونقل در تجارت بین‌المللی است.
یکی از مهم‌ترین انواع ترانزیت زمینی، حمل جاده‌ای است که با استفاده از کامیون‌ها انجام می‌شود. این روش برای مسافت‌های کوتاه تا متوسط و کالاهایی که نیاز به تحویل سریع دارند، بسیار مناسب است. از سوی دیگر، ترانزیت ریلی که با قطارها انجام می‌شود، برای حمل حجم بالای بار و کالاهای سنگین مانند مواد معدنی یا کانتینرها ایده‌آل است. هر دو روش مزایای خاص خود را دارند و انتخاب آن‌ها به نوع کالا، مسیر و بودجه بستگی دارد.
ترانزیت زمینی در کشورهایی مثل ایران که موقعیت جغرافیایی استراتژیکی دارند، نقش مهمی در تجارت منطقه‌ای ایفا می‌کند. برای مثال، ایران به عنوان پلی بین آسیا و اروپا، از مسیرهای زمینی برای ترانزیت کالا به کشورهای همسایه مانند ترکیه، عراق و ترکمنستان استفاده می‌کند. این روش همچنین در پروژه‌های بزرگ مانند “کریدور شمال-جنوب” اهمیت زیادی دارد.
مزایای ترانزیت زمینی شامل هزینه کمتر نسبت به حمل هوایی، امکان ردیابی آسان‌تر بار و انعطاف در انتخاب مسیر است. با این حال، محدودیت‌هایی مثل وابستگی به شرایط جاده‌ها، ترافیک و قوانین گمرکی کشورها نیز وجود دارد. برای موفقیت در این نوع ترانزیت، هماهنگی بین شرکت‌های حمل‌ونقل، گمرک و رانندگان ضروری است.